In de afgelopen dagen las ik het Bijbelboek Jeremia en kwam onder de indruk van het grote geduld en de liefde van God voor Zijn afgedwaalde volk.
Het boek geeft het verdriet en de pijn van Gods hart weer;
daarnaast ook Zijn niet-aflatende roep om terug te keren tot Zijn beschermende leefregels. Het ontroerde mij.
“In duizend delen is Mijn hart gebroken
om kinderen die Ik Zelf heb voortgebracht
op ieder deeltje is de naam geschreven
van het kind dat Mij als Vader nu veracht
Mijn kinderen dwaalden af naar vreemde goden
naar wereldgeesten en hun aards domein
tot eigen veiligheid gaf Ik hen Mijn geboden:
Mijn heilig Woord dat hun tot Gids zou zijn
Ze vragen Mij niet meer om raad en wijsheid
ze zoeken alles zelf wel uit … en hoe …
en kijken niet naar wat het eind zal brengen
Ik moet hen laten gaan, maar wat Ik doe …
Ik zal toch blijven wachten in Mijn liefde
Ik wacht totdat zij, misschien levensmoe,
gaan roepen om Mijn hulp en Mijn genade
en als Ik dan Mijn poorten open doe
roep ‘k hen met vreugdetranen
” … kind, wees welkom…” toe