Oh, wat duurde het weer lang voor het kleine meisje in de kerk,
voordat de kinderdienst begon. Ze is vier jaar.
Deze keer had ze een hond of een leeuw bij zich; dat kon ik
niet ontdekken; in ieder geval weer een beest.
Opeens was ze daarmee uitgespeeld en dacht zichtbaar:
“Ik verveel me, wat zal ik nu eens gaan doen …” – zucht …
Ze wist het: keerde alle publiek de rug toe op de stoel naast mama
en begon met haar kleine vingertje in de lucht de letters na te tekenen van
opeens ontdekte, gegraveerde teksten naast ons op de muur.
Ze is al op school, dus dit is een mooie, nieuwe bezigheid in de kerk.
Intussen ging de zangdienst gewoon door.
Terwijl ze aan het schrijven was: vingertje in de lucht, nog steeds
op haar knietjes en omgekeerd op haar stoel, ving ze toch het
mooie refrein op (want oh … ze houdt zo van zingen !)
en zong met alle mensen mee:
“Doorstroom mijn ziel,
doorstroom mijn ziel,
doorstroom mijn ziel …”.
Waarmee ?
Dat weet een kleuter waarschijnlijk niet zo precies …
De Vader geniet van haar, net als ik en Hij weet wat ze nodig heeft
voor haar ziel, nu en ook later … dat is zeker.