Ook de reuzen in ons leven moeten door geloof overwonnen worden:
God wist al lang dat die er waren en zouden verschijnen: mensen (met machten) en situaties die opdoemen en waarbij je denkt en zegt
“Dit kan ik niet aan … dit wordt me teveel …”.
Iets dergelijks zei ik een keer tegen de Heer.
Hij sprak: “Dat hoef jij ook niet te kunnen – Ik kan het aan”.
Terugkijkend zie ik dat al die reuzen verdwenen zijn:
bergen werden tot een vlakte en dalen werden verhoogd, zoals Jesaja
het beschrijft; reuzen zijn door de Heer terzijde geschoven, zodat er een prachtige, gebaande weg voor mij verscheen.
Niet door mijn toedoen, of door mijn inspanningen, maar … door eenvoudig in het voetspoor van Jezus te blijven wandelen, elke dag opnieuw, en op Hem en Zijn beloften te vertrouwen.
Voorwaarde is ook dat je niet naar die reuzen blijft staren, naar links of naar rechts, maar dat onze ogen gericht blijven op Jezus alleen.
Kaleb koos na veertig woestijn-jaren voor het bergland dat hem was beloofd, waarvan hij als verspieder al had gezien dat er reuzen woonden, maar hij was niet bang !
Hij eiste zijn erfdeel op. Lange tijd was het stil rondom zijn persoon in de geschiedenis van Gods volk, in tegenstelling tot Jozua, maar in die verborgen jaren van gehoorzaamheid, vormde God hem om al die reuzen door geloof in Gods beloften te kunnen overwinnen.
Toen hij tachtig jaar was, was de tijd daarvoor gekomen.
Er is hoop,
er is toekomst en …
er is een voorbeeld voor alle senioren:
Kaleb – mijn geloofsreus !