Een paar dagen in een heerlijk hotelletje op de Veluwe;
genieten op het terras met een frisse sprite, aan het water, met daarin een fontein, rode waterlelies, met rondom riet en wilgenroosjes, een bruggetje en daarboven een wuivende bomenpartij; alles was groen om ons heen en ook nog eens zonovergoten …
Opeens kwam er een kleine libelle op mijn hand zitten
– dat had ik nog nooit meegemaakt – o, wat bijzonder !
De mini-schoonheid bleef rustig zitten terwijl ik aan het beestje vroeg wat het hier kwam doen en of het mij wat te vertellen had.
Het leek echt alsof het naar mij luisterde en mij aankeek met de kleine, bolle oogjes.
Ik vroeg mij af wat de betekenis eigenlijk is van de naam Libelle.
Thuisgekomen gauw op internet gezocht en ja hoor:
er stond heel wat geschreven over het kunstig geschapen wezentje dat Libelle heet:
* het staat symbool voor o.a. dankbaarheid, schoonheid, plezier en dans;
* het is altijd bij water te vinden; nooit in dorre streken waar niets bloeit en groeit – maar alleen daar waar de omgeving fris en groen is;
* het beestje heeft ragfijn-geweven vleugeltjes en gebruikt die ook ten volle om plezier te maken; een kunstwerkje op zich – die vleugeltjes; je moet de tijd nemen om die te bewonderen;
* het groeit uit een eitje in het water en blijft altijd bij de bron waar het is geboren;
* diverse mensen schrijven dat het ook staat voor ‘verandering’, die zij dan ook hebben ervaren in hun leven – we zullen zien …
* het is heel fijngevoelig en reageert met de vleugeltjes op het geringste zuchtje wind en weet dan precies welke richting het moet vliegen om niet in problemen te komen.
Met name dat laatste past wel bij mijn aard: soms is het lastig als je snel iets voelt – aanvoelt, maar het heeft mij ook wel de juiste weg gewezen en voor problemen bewaard.
Alles overdenkend vind ik dat dit kleine schepseltje op die zonnige morgen een geschenk uit de hemel was.
Het had mij iets te zeggen en bracht mij tot het besluit om te leven zoals mijn kleine Libelle:
* vrolijk, dankbaar, vrij en blij (in God, mijn Vader);
* dicht bij het (Levende) water;
* fijngevoelig voor ieder zuchtje wind (van de Heilige Geest) en:
* dicht bij de Bron blijven waaruit ik (weder)geboren ben.
In Psalm 19 lezen wij dat de schepping een onderwijzing, een boodschap in zich draagt. Voor wie dit onderzoekt en wil verstaan zijn het openbaringen.
“… het is geen spraak, het zijn geen woorden;
haar stem wordt niet vernomen en toch gaat haar prediking uit over de hele aarde en haar taal tot aan het einde van de wereld”.
Dat was ook het geval bij dit wonderschone beestje;
want een wonder ìs het dat zoiets kleins en fijns een hartje, adertjes, zenuwtjes, spiertjes en een fijne, ingeschapen intuïtie heeft.
Het brácht geen boodschap, nee, het ìs een boodschap …
van blijheid, lichtvoetigheid, vrolijkheid en … léven !
Na een poosje danste het weer verder alsof het zeggen wilde:
“Kìjk eens hoe je moet leven … net als ik !”
Dank je wel, kleine, mooie Libelle !