Een ogenblik van stilte in de morgen
een damp hangt laag op weiland en op veld
de boom in herfsttooi laat de bladeren vallen
door wind en regen wordt dit nog versneld
zijn kleur en schoonheid zijn opeens verdwenen
zo kaal zijn tak en stam – als een skelet
maar nieuwe knoppen groeien al daarbinnen
daarbuiten winterrust – en het is net
alsof hij in dit uur iets wil vertellen
een les – een lering zonder taal of woord
er is opeens een hoorbaar diepe stilte
en toch heb ik zijn boodschap goed gehoord
die past in het seizoen waarin wij leven
ik luister … kijk … en heus, ik ben verstomd
hij spreekt tot mij: “Laat oude bladeren vallen,
maak ruimte voor een nieuw seizoen dat komt…”