Hij entte mij vol liefde in de Wijnstok
maar pijnlijk werd ik ook door Hem gesnoeid
genietend van de plek waar ik mocht leven
was ‘k na verloop van tijd toch weer gegroeid
mij badend in de warme zonnestralen
verscheen er vrucht en ook het groene blad
ik kon dat zelf onmogelijk bewerken
vanuit de sterke Stam gebeurde dat
Zijn edele sappen gingen mij doorstromen
en zo ontstonden druiven die ik droeg
daartoe ben ik ook simpelweg geschapen
en voor de Landman is dat ook genoeg
maar plotseling zag ik de bladeren groeien
hun koele schaduwen bedroefden mij
het warme zonlicht kon ik niet meer voelen
maar weet je wat de Landman daarop zei:
“Och rank, versta toch wat Ik heb geschapen
Ik weet precies wat Ik met jou begon
de hitte zou de druiven maar verdrogen
en Ik bescherm die tegen felle zon
de schaduw die jou overdekt is nodig
want zo ontstaat de goede, zoete vrucht
die eeuwig blijven zal en zo kan rijpen
denk daar maar aan wanneer je soms zo zucht … ”