“Ik ben gekomen tot Mijn hof,
Mijn zuster, Mijn bruid” – Hooglied 5 : 1
Hij wandelde eens door de hof van mijn hart
mijn Heer schonk mij zaden en zegen
met dagen van heerlijke zonneschijn
maar ook dagen van tranen als regen
een regen onmisbaar voor gras en voor grond
de aarde zou anders verharden
ook stortbuien kwamen waar ‘k niets van begreep
en die mijn geloof soms verwarden
Hij zag dat er kleurrijke bloemen bloeiden
en geurden al vroeg in de morgen
ook vrucht in de aarde – net als wortel en biet
voor het oog van mensen verborgen
maar onkruid schoot ook uit de aarde omhoog
’t is beter dit niet te benoemen
eens had ik een prachtige heester geplant
om onkruid maar wat te verbloemen
Zijn ogen zagen wat ik niet had gewied
soms moest ik mij werkelijk schamen
maar Hij was genadig – vergaf mij voorgoed
wierp het onkruid ver achter Zich … Amen
Hij wandelt zo graag – en dat is Zijn vreugde
in de hof van Zijn Bruid – Zijn gemeente
genietend van alles wat groeit en wat bloeit
maar bedroefd over keihard gesteente
“U wist vantevoren waarmee U begon, Heer
zonder U zijn wij eeuwig verloren
doorlouter ons steeds met het vuur van Uw Geest
want door U zijn wij WEDERGEBOREN !”